‘Een daverende roman‘ – De Groene Amsterdammer
Een boek over de roekeloze, radeloze, redeloze liefde.
Dit is het ongehoorde verhaal van een jonge man die het aanlegt met de minnares van zijn overleden vader. Tegen een achtergrond van grote en kleine liefdes rijst de gestalte van deze schaduwweduwe op als de ultieme vrouw. Maar wat moeten twee mensen die er niet in durven geloven met geluk?
‘Een intens boek, geschreven vanuit een diepe drift’ – Thomas Rosenboom
‘(…) haarscherpe observaties, ritmische zinnen, raak en ritmisch taalgebruik’
VPRO’s Nooit meer slapen redactie tips:
Jan van Tienen (webredacteur): “Ik raad Gezelschapsjongen van Bernard Wesseling aan. Joost de Vries schreef in De Groene dat het ‘een daverende roman is, een storm van beelden en taal’, en een paar van mijn lievelingszinnen uit het boek zijn deze: Ze zuchtte nog maar eens, en vervolgens, toen ze begreep dat het menens was, dat het mocht duren, drukte ze mijn gezicht stevig in haar kruis en neuriede zachtjes – van een tijd die nooit heeft bestaan. Een paar dundrukken begonnen zich in stilte te verwijderen. Een la sprong half open.“
(…) de omschrijving “een kont als een Maria-verschijning” is er één waar menig auteur – en wellicht Kim Kardashian – jaloers op kan zijn.
Geef een reactie